Lasse: ‘Mijn mooiste werk? De kist voor mijn vader.’
Lasse is al zijn hele werkzame leven meubelmaker. ‘Maar eigenlijk gewoon mijn hele leven al,’ zegt hij. ‘Mijn overgrootvader was meubelmaker, en als kind was ik altijd al aan het knutselen met spijkers en hout.’
Niet de bedoeling
‘Hoewel ik timmeren leuk vond, dacht ik niet dat ik er geld mee kon verdienen. Ik begon dus met een studie verpleegkunde. Toch bleef het knagen. Kon ik niet tóch geld verdienen met mijn passie? Ik had geen idee, maar ik nam de gok en veranderde van studie.’
Tijdens zijn studie krijgt Lasse al een paar opdrachten. ‘Zwart, natuurlijk. Toen een opdrachtgever voor het eerst om een factuur vroeg had ik geen idee wat ik moest doen. Toen ben ik maar een bedrijf begonnen. Het was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om zzp’er te worden. Ik wilde gewoon voor een baas gaan werken, maar ik kreeg opdracht na opdracht.’
Op je bek
Na zijn studie werkt Lasse vooral voor horeca-ondernemers. ‘Tijdens de corona-lockdowns zagen veel café’s en restaurants de mogelijkheid om hun interieur op te frissen. Dat leverde veel werk op. Maar zoals je weet kreeg veel horeca het daarna financieel erg lastig. Vanaf toen ben ik me meer gaan focussen op de particuliere markt.
Als zzp’er moet je flexibel kunnen zijn. Je moet risico’s nemen en je moet een paar keer op je bek gaan. Dat is echt niet erg, daar leer je van. Bovendien haal ik mijn motivatie juist uit nieuwe dingen proberen en ontdekken. Dat is waar het voor mij om draait.’
De kist van mijn vader
‘Hoewel ik zzp’er ben, werk ik op ‘gewone’ kantooruren. Van 8 tot 5, en soms wat in het weekend. Maar toen het slecht ging met mijn vader, was ik blij dat ik als zzp’er alle tijd kon nemen die ik wilde, zonder dat ik aan iemand verantwoording hoefde af te leggen. Ik wilde er zijn voor mijn vader en mijn familie.
In die periode heb ik de kist voor mijn vader getimmerd. Hij heeft hem zelf nooit gezien, dat wilde hij niet. Maar ik ben er ongelooflijk trots op. Het is het mooiste werk dat ik ooit heb gemaakt.’
